Odszkodowanie za szkody spowodowane złym stanem drogi

20.07.2014

Użytkownik pojazdu, który został uszkodzony z powodu złego stanu nawierzchni drogi (na przykład dziury), ma możliwość dochodzenia odszkodowania z tytułu wyrządzonej mu szkody.

             Użytkownik pojazdu, który został uszkodzony z powodu złego stanu nawierzchni drogi (na przykład dziury), ma możliwość dochodzenia odszkodowania z tytułu wyrządzonej mu szkody. W tym celu, w pierwszej kolejności należy pamiętać o udokumentowaniu powstałych zniszczeń. Najlepiej zgromadzić jak najwięcej dowodów wystąpienia szkody, a także tego, że powstała ona  z powodu złego stanu nawierzchni drogi. Warto pamiętać, że od tego ile i jakiej jakości dowody zostaną zgromadzone, będzie zależało czy i jak szybko uda się uzyskać odszkodowanie. Dowodami mogą być przede wszystkim:

  1. protokół z miejsca zdarzenia spisany przez Policję, straż miejską lub ewentualnie przez samego poszkodowanego;
  2. oświadczenia świadków wypadku (najlepiej na piśmie);
  3. zdjęcia z miejsca zdarzenia.

 

Następnie  należy ustalić jaki podmiot jest odpowiedzialny za sprawowanie zarządu nad drogą której zły stan spowodował szkodę. Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 260, z późn. zm., dalej ?u.d.p.?), zarządcą dróg publicznych jest organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg. Doprecyzowanie tego dość ogólnikowego sformułowania znajduje się w ust. 2 powoływanego przepisu. Zarządcami dróg publicznych są odpowiednio:

  1. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad ? dla dróg krajowych oraz dla autostrad wybudowanych na zasadach określonych w ustawie do czasu przekazania jej, w drodze porozumienia, spółce, z którą zawarto umowę o budowę i eksploatację albo wyłącznie eksploatację autostrady;
  2. zarząd województwa ? dla dróg wojewódzkich;
  3. zarząd powiatu ? dla dróg powiatowych;
  4. prezydent miasta na prawach powiatu ? dla wszystkich dróg publicznych leżących w granicach tego miasta, z wyłączeniem autostrad i dróg ekspresowych;
  5. wójt, burmistrz lub prezydent miasta ? dla dróg gminnych;
  6. drogowa spółka specjalnego przeznaczenia ? dla dróg krajowych zarządzanych na podstawie ustawy z 12 stycznia 2007 r. o drogowych spółkach specjalnego przeznaczenia (Dz. U. 2007 r., nr 23, poz. 136, z późn. zm.).

Zatem powyższe podmioty są zobowiązane do utrzymywania drogi w należytym stanie. Przy czym przez utrzymanie drogi rozumie się w szczególności wykonywanie robót konserwacyjnych i porządkowych oraz odśnieżanie i zwalczanie śliskości zimowej. Natomiast podstawą odpowiedzialności zarządców dróg za szkody powstałe na skutek wadliwego stanu nawierzchni jest art. 417 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2014 r. poz. 121, dalej: k.c.), który stanowi: za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.

 

Jeżeli więc zostanie już wykazane powstanie szkody, związek przyczynowy pomiędzy zaniechaniem (lub niezgodnym z prawem działaniem) zarządcy a szkodą oraz ustalony podmiot odpowiedzialny do jej naprawy, należy wystąpić z żądaniem wypłaty odszkodowania. Przy czym zgodnie z art. 361 k. c., poszkodowanemu przysługuje zarówno zwrot poniesionej straty (np. pokrycie kosztów naprawy), jak i utraconych korzyści (np. jeżeli samochód jest jego narzędziem pracy). Zarządca po otrzymaniu wniosku o naprawienie szkody, jeżeli jest ubezpieczony (co nie jest obowiązkowe), zwraca się do towarzystwa ubezpieczeniowego o zbadanie sprawy i wypłatę odszkodowania. Jeśli natomiast nie jest ubezpieczony, powinien naprawić szkodę z własnych środków. Zarządcy dróg często próbują odmawiać wypłaty odszkodowania, dlatego ważne jest aby dokładnie opisać szkodę, przyczynę jej powstania oraz dołączyć jak najwięcej dowodów na przytaczane okoliczności.

Roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę (art. 4421 § 1 k.c.).

Stan prawny:1 lipca 2014 r.

 

Masz pytania?

Skontakuj się z naszym ekspertem

Masz pytania?

Skontakuj się

29.11.2023

Opinia prawna w sprawie prawnych konsekwencji blokady drogi w wyniku protestu na granicy polsko-ukraińskiej

07.10.2022

Czy warto skorzystać z możliwości ustanowienia zarządcy sukcesyjnego?

03.03.2022

Jakie korzyści podatkowe według Polskiego Ładu daje przekształcenie jednoosobowej działalności w spółkę z o. o

Więcej aktualności